Bir bölge nasıl gezilir? Sorusunun pek çok cevabı verilebilir. İnsanlar çıktıkları seyahatlerde bu sorunun cevabını o ana kadar tecrübe ettiği yelpazedeki genişliğe göre ortaya kıymetli bir cevap koyabilir. Gezmek ciddi bir iştir diye düşünenlerden biri olarak sanırım her zaman ciddiye almanın da bir lüzumu yok.
Ege ile Akdeniz’in kesişim noktası diyebileceğimiz noktada ise tarihte önemli izler bırakmış olan Likya Medeniyeti’ni görmekteyiz. Likyalılar’ın varlıklarına tarihteki ilk yazılı anlaşma olarak kabul edilen Kadeş Antlaşması’nda denk gelmek dahi kurdukları uygarlığın öyle basit bir şehirler yönetiminden ibaret olmadığını göstermektedir.
Fethiye bölgesinin hemen bir çırpıda gezilebilecek bir yer olduğunu düşünüyorsanız 4 tam gün süren bu gezimizde halen görüp gezemediğimiz yerlerin çokluğu karşısında bu kanaatinizi hemen değiştirip sizlere teklif edeceğimiz rotayı isabetli bir şekilde gezebilirsiniz. Elbette eklemeler çıkartmalar söz konusu olabilir sizler için.
İstanbul’dan çıktık yola. Yolumuz uzun İzmir, Aydın, Muğla şehir merkezlerini es geçmek zorundasınız. Ancak küçüklüğümüzden beri bütün bulmacalarda çıkan bir soru vardır hani: Muğla’nın bir ilçesi ? Cevabın Ula olduğunu hep bilirdik ama Ula’yı hiç görememiştik. E ayıp değil mi buraya kadar gelmişken bir şehir merkezini görmek diyerek tekerleklerimize verdiğimiz emirler Ula’ya yöneldik. Yöneldik yönelmesine ama Ula’ya çıkan bütün yolların inşaat halinde kazılı olması bizi bezdirip Ula’yı görmekten soğutunca mecbur geri döndük. Hem de 1,5 yıldır böyle imiş. Siyaseten büyük şehir ile ilçenin bir hesaplaşması diyeyim siz anlayın.
Akyaka’yı görmek için harekete geçtiğimizde Sakartepe Geçidi şeklinde Google haritalarda da işaretlenmiş olan alanda bir durup Gökova Körfezi’nin manzarasını seyrediyoruz. Akyaka’ya indiğinizde ise ya ben büyük bir site planlı mahallenin içerisindeyim yada burası Türkiye’de olmamalı diyeceğiniz inanılmaz güzellikte bir mahallede bulacaksınız kendinizi. Buradaki evler 1980’li yıllarda alaylı mimar Nail Çakırhan’ın beldede inşa ettiği eski usuldeki evini, diğer mahallelinin daha güzelini inşa etme çabasıyla oluşmuş diyebiliriz. Ve ortaya muhteşem bir örnek belde çıkmış. Hepsi 2 katlı taş ve betonun orantılı kullanıldığı ve ahşap işçiliğinin eskiyi aratmayacak düzeyde sahnelendiği bir film platosu sanki burası. Ve burayı cennetten bir köşe haline getiren en önemli unsur ise Azmak Nehri. Azmak ismi yerin altında suyun kabarıp çağlamasından dolayı verilmiş ve bu tarz yerlerde eskiler bu kelimeyi çokça kullanmıştır. Gittiğinizde ilk olarak neredeyse 2.500 yıllık kayaların oyularak yapıldığı mezarları ve bu bölgeye has su sarnıcını görüyoruz.
Her ikisi de
Akyaka nehrine paralel bir şekilde uzanıyor. Su sarnıcının kapısındaki
kitabesini de okuyarak bir videosunu çekip youtube kanalıma yükledim
bakabilirsiniz. (https://www.youtube.com/watch?v=pGlTLgtMydc
)
Nehirde
Kadın Azmağı denilen noktada veya uygun gördüğünüz herhangi bir noktasında
şöyle bir diz kapağınıza zar zor gelen soğuk suya girdikten sonra doğruca tekne
turu yapmaya geçmeliyiz. Kooperatif tarafından işletilen turlarda kişi başı 20
tl vererek ortalama yarım saat sürecek olan tekne turu hayretinize hayret
katacak. Nehirde mavinin binbir tonunu göreceğiniz akvaryum noktasında ise
gözlerinizi suyun zemininden ayıramayacaksınız. Sazlıklar içerisinde
oluşturulan yollarda gidiş geliş yönleri dahi yapılmış. Nehir kenarında
kahvaltı yapmayı da gönül isterdi ancak alkolsüz bir mekan bulamadık.
Haritada Aşıklar Yolu olarak göreceğiniz birkaç kilometre boyunca hıyaban, yani iki tarafı ağaçlıklı yolda yürümek veya arabanızla geçmek imkanını kaçırmayın.
Güzel fotoğrafların akabinde Köyceğiz’e doğru yola koyulduk. Köyceğiz yolu üzerinde biz gitmedik ancak Toparlar Şelalesi var. Uğranılabilir. Köyceğiz şirin bir yerleşim ancak sadece gölünü görüp ayrılıyoruz. Sanırım burada yapılacak, gezilecek görülecek çok bir yer yok. Yuvarlakçay’ı size nasıl anlatsam bilemiyorum. Ama evvela şunu not etmelisiniz ki bu çay üzerine kurulu onlarca tesis var. Fakat çayın kaynağına en yakın tesisin ismi “Defne”. Biraz yolu zahmetli ancak bu zahmete kesinlikle değer. İşletme sahibi çok samimi biriydi. Uzunca sohbet ettik. Yakın zamanda asfalt yol yapılacak deyince o zaman burası kalabalıklaşır dedim. O da bundan yakındı. “Evet insanlar buranın sessiz sakin bir yer olmasını seviyorlar” diyerek. Umarım sizler de gittiğinizde iki gözümüzün gördüğü güzelliklerin kat kat fazlasını müşahede edersiniz.
Aslında
Köyceğiz Gölü’nü Akdeniz ile birleştiren Dalyan’a inilebilirdi ancak biz 3 gece
kalacağımız otelimizi Fethiye merkezinde tuttuğumuz için vakit de geç olmaya
başladığı için Dalyan bölgesini başka bir güne bırakalım dedik. Ama gezecek
görecek o kadar çok yer var ki 4 gün olarak planladığımız tatilimizde hakettiği
alakayı gösteremeyeceğiz diyerek Dalyan’ı, İztuzu Plajı’nı, burada tekne
turunu, Kaunos Antik Kenti ve kaya mezarlarını bir sonraki gelişimize tehir
ettik.
Sarıgerme
Sarçed Plajı’na geliyoruz.
Arabanızı
dışarıya durdurup 5 tl karşılığında içeri girebilirsiniz. Biz bu seyahati
okulların açıldığı ilk hafta yaptığımız için gittiğimiz mekanlarda / plajlarda
anormal bir sakinlik vardı. İkindi saatleri sonrası olmasına rağmen burada da
toplamda 20-30 kişi vardı desek yanlış olmaz.
Sarıgerme ne
demek belki ilk olarak bu sorgulanabilir. Plajın yakınında Dalaman Çayı
dökülmektedir. “Dalaman Çayı aynı zamanda antik Karia ve Likya bölgelerinin
sınırlarını ayıran çaydır. Böylesi hızlı ve coşkulu akan Dalaman Çayı’nın
üzerinde eskiden tomruklar taşınırmış ve bu tomruklar denize kaçmasın diye de
çayın deniz ile olan bağlantısı kapatılırmış. Çayın ağzının kapatılma işlemine
ise “Germe” denirmiş. Dalaman Çayı’nın kollarından biri Sarısu Deresi’dir.
“Sarısu” ile “Germe” birleştirilip “Sarıgerme” ismi türetilmiş.”( https://www.rehbername.com/seyahat/sarigerme-ve-sarced-plaji)
Metrelerce
denizin içine yürümenize rağmen kumlar ayaklarımızı terketmedi. Çok sığ bir
denizinin olması buranın özelliği zaten. Eğer ayaklarınıza taş batmadan denizin
içlerine kadar altın kumlar üzerinde yürümek istiyorsanız gelebileceğiniz en
iyi plaj Sarıgerme’dedir. Plaj üzerinde bolca Deniz zambaklarını görmek bizi
mutlu etti. Biliyorsunuzdur ki deniz zambağını koparmanın zarar vermenin cezası
80 bin lira. Yüzerken karşınızda bir ada göreceksiniz. Bu adanın ismi Baba Ada.
Genelde dalış yapmak isteyenlerin uğrak mekanlarından bir tanesi.
Sarıgerme’nin
muazzam denizinin tadına baktıktan sonra Göcek’e uğrayıp otelimize dönecektik
ancak arabamızın kumandası arabayı açmadı. Sağolsun yoldan geçen iki kişi
yardımcı oldular arabayla gidip pil alıp tekrar bizi getirdiler ama yine
çalışmadı. Mecbur Dalaman’dan çilingirle irtibat sağladık. Ve arabayı
kendilerine has yöntemleri ile açtılar. Sağolsunlar biz çaresiz olunca iyi de
bir para istediler. Allah’tan içeride yedek anahtar varmış da 1 saatlik
gecikmeyle de olsa yola koyulduk. Doğruca otele. Bugün çok yorulduk.
Not: Fethiye
yolu üzerinde Daidala Kaya Mezarı görülebilir.
2.Gün –
Xantos Antik Kenti, Letoon Antik Kenti, Patara Antik Kenti, Saklıkent Kanyonu,
Gizlikent Şelalesi
Dünki
yorgunluktan dolayı güne biraz geç başladık. Bir de akşam yemeğine Fethiye
eşrafından bir ailenin misafiri olacağımız için rahat gezmek adına Saklıkent
Kanyonu ve Gizlikent Şelalesi’ni ertesi güne bıraktık. Ancak bu yazıyı
okuyanlar sabah 9 gibi yola koyulurlarsa rahatlıkla hepsini yetiştirebilirler.
İlk durağımız Xantos antik şehri. Bu şehir
aslında hür yaşamak arzusundan vazgeçmeyenlerin, bu uğurda canlarını feda
edenlerin şehri.
“Bağımsızlık
uğruna ölümü seçmiş olmaları, onların günümüze kadar ulaşan destansı
kahramanlıklarını yeterince anlatıyor zaten. Yüz binlerce askerden oluşan Pers
ordusuna karşı, 5-6 bin kişilik küçük ordularıyla sonuna kadar direnen
Xanthoslular, bitmez tükenmez dirençlerine rağmen yenik düşerler. Şehir düşse
de, esir olarak yaşayamayacaklarından, kadınlarını, çocuklarını ve hazinelerini
kaleye kapatarak yakarlar. Kendileri de, kralın, bir zamanlar deniz olan ama
Eşen Çayı’nın getirdiği alüvyonlarla bugün bir “sera” ovasına dönüşen kentin en
yüksek noktasında içkisini yudumladığı terastan aşağı, Eşen Çayı’na atlayarak
intihar ederler… Azra Erhat’ın tercüme ettiği bir Xanthos tabletinde şu şiir
yazmaktadır:
“Evlerimizi mezar yaptık,
Ve
mezarlarımızı kendimize ev…
Evlerimiz
ateşe verildi,
Ve
mezarlarımız yağmalandı…
Yüksek
tepelere sığındık,
Yerine
dibine saklandık,
Su
içinde gizlendik,
Geldiler
ve bizi buldular…
Bizi
yaktılar ve yok ettiler,
Bizi
yağmaladılar…
Ve
biz,
Analarımızın
uğruna,
Kadınlarımızın
uğruna…
Ve
biz,
Onurumuz
uğruna,
Ve
özgürlüğümüzün…
Biz,
bu toprakların insanları,
Topluca
intiharı aradık
Arkamızda
bir ateş bıraktık,
Hiç
sönmeyecek…"”
(https://www.mavillam.com/blog/likya-medeniyeti)
Antik
kentin içerisinde bulunduğu Kınık beldesi internetten yaptığım araştırmalarda
hep beyaz olarak gözüküyordu. Bir anlam veremiyordum. Neden böyle olduğunu
ancak burayı görünce anladım. Kınık neredeyse seralar memleketi. Seralarla
kaplı olan bu beldenin uzaydan görünümü de kocaman bir sera şeklinde J
Xantos,
Letoon ve Patara birbirlerine yakın antik kentler. Üçü de Likya şehirleri ve
gerçekten çok önemli olduğu için atlamadan ziyaret edelim istedik. Bu şehirlere
girişte müzekartınızı kullanabilirsiniz. Kişi başı 60 lira. Eğer öğrenci
belgeniz varsa 30 lira.
Yan yana 3 farklı tapınak vardır. Letoon Antik Çağ’da Likya’nın dini merkezi konumundadır.
Artemis ve Apollo’nun annesi Leto’ya adanmış olan en büyük tapınak, Apollo Tapınağı ve Artemis Tapınağı. Bu tapınakların kenarında İmparator Hadrian’a adanmış kutsal bir su kaynağı ve su kaynağının oluşturduğu havuzdan yansımalarla güzel kareler çekebilirsiniz.
Bir de Roma zamanında
yapılmış bazilikal planda bir kilise var onu da incelemeyi ihmal etmeyin. Biraz
mesafe de olsa eğer dalgalı suda yüzerim diyorsanız Letoon Plajı az ilerideki
Patara Plajı’na göre bomboş oluyor. Biz gittiğimizde Letoon’da sadece biz
varken Patara çok kalabalıktı.
2020
senesi malumunuzdur ki Patara Yılı ilan edildi. Burası epey canlandırılmış
diyebilirim. Ziyaretçisi en bol mekanlardan birisiydi.
Patara, Likya’nın başkentidir. Tarih boyunca da önemini hep muhafaza etmiştir diyebiliriz.
“Patara
aynı zamanda Anadolu'dan Roma'ya nakledilen tahılların depolandığı ve
saklandığı bir limandır. Bizans Dönemi'nde de önemini devam ettiren kent
Hristiyanlar için önemli bir merkez olmuştur. "Noel Baba" diye anılan
Saint Nicholaos, Pataralı'dır. Ayrıca St. Paul Roma'ya gitmek için Patara'dan
gemiye binmiştir. İmparator Konstantin'in başkanlık ettiği İ.S. 325'teki İznik
Konsülü'nde Lykia'nın tek imza yetkilisi Piskopos Eudemos'un Patara Piskoposu
oluşu kentin bu devirde de gözde oluşunun kanıtıdır.” (https://www.kulturportali.gov.tr/turkiye/antalya/gezilecekyer/patara)
İçeride en etkileyici eserler tiyatro binası, meclis ve Roma İmparatoru Hadrian tarafından yaptırılmış anıtsal kapısıdır.
Antik
kentlerin sıcağından bunaldığınız anda rotanızı doğruca Saklıkent Kanyonu’na
çevirirseniz ferahlayacaksınız. Biz de bu şekilde oraya doğru yola koyulduk.
Fethiye bölgesini geziyorsanız kıvrıla kıvrıla mekanlara ulaşmaya alışmanız
gerek J
Saklıkent
Kanyonu’na varmadan evvel Gizlikent Şelalesi var. Özel bir işletmeye ait.
Girişte 15 lira veriyorsunuz içeride eğer yemek yerseniz o 15 lirayı geri iade
ediyorlar. Hem de beğenmeye yemeklerin ücretlerini de iade ettiklerini iddia
ediyorlar pankartlarla ama denemek için yeterli vaktimiz yoktu. Bulanık bir
suda 15 dk kadar yürüdükten sonra şelaleye ulaşıyorsunuz. Gittiğimize pişman
değiliz ama geniş bir vakte sahip değilseniz gitmeyedebilirsiniz.
Saklıkent
Kanyonu’na girişte otopark ücreti 15 lira. Fakat az ileride yemek mekanlarının
otoparkları ücretsiz oraya parkedip yürüyerek de gelebilirsiniz. Giriş ücreti
kişi başı 10 tl. buz gibi suda yürümenin zorluğu mevsimine göre değişir. Ama
fotoğraf çektirmek için güzel köşelerin arayışında olun. Mesela biz iki farklı
yer bulduk sonrasında bizi gören herkes orada fotoğraf çekinmek için sıraya
girdi J Farklı olmak iyidir
;)
Cihan’ın
Yeri’ne gidebilirsiniz. Alkolsüz güzel bir mekan. Sedirde oturup havuzun
kenarında bir şeyler yiyip içebiliyorsunuz. Yanınıza gelen kazları da
besleyebilirsiniz. Yada salıncakta sallanabilirsiniz. Fiyatlar makul.
3. Gün
Meşhur Fethiye Bazlaması, Ölüdeniz Kumburnu’nda Yüzmek, Kayaköy, Babadağ
Teleferik
Sabah
kahvaltıda Fethiye bazlaması şeklinde meşhur olan ve bulabildiğim kadarıyla en
meşhur mekanın da Efe Fırın Bazlama Dükkanı olan mekandan Atom Bazlamamızı
yedikten sonra Ölüdeniz Kumburnu veya denizden sonra bazlama yiyebilirsiniz
tercihler değişebilir. Ölüdeniz’de arabanızı 25 lira karşılığında otoparka
koymanın haricinde bir masrafın çıkmaması sizin elinizde. Aslında bu tür
tatiller çoğu zaman para ile özdeşleştirilir ama istenildiğinde çok ucuza mal
edilebilen bir tatil yapılabileceğinin örneğini şahsen biz yaşamış olduk J
Ölüdeniz
gerçekten anlatıldığından çok daha güzelmiş… yüzerken yukarınızda paraşütle
atlayanların düşerkenki çığlıklarını arada işitiyorsunuz. Bir de söylemeden
geçemeyeceğim sağolsun bir balık ayağımdan öpüp (ısırıp) beni biraz huylandırdı
J
Denizde
birkaç saat vakit geçirdikten sonra isterseniz teleferiğe binebilirsiniz lakin
biz bilerek teleferiği gün batımına denk getirdik.
Terkedilmiş, hayalet köy Kayaköy’e geldik. Burada da resmi bir giriş var ama sonradan çıkarken farkettik ki anayolda bulunan üzerinde rumca kitabe olan çeşmenin yanından da gayriresmi bir şekilde pekala girilebilirmiş. Orasını da kapatarak tedbir alırlar umarım. Kayaköy’e girişte de Müzekart’ınızı gösterebiliyorsunuz.
Kayaköy’de
evler arasında birçok şapel ve büyük kiliseler göreceksiniz. Gerçekten
etkileyici bir atmosferi olan bu köyün hikayesini uzunca araştırıp okumanızı
tavsiye ederim. Zira kısa yoldan “Aa Rum köyüymüş, Rumlar gidince boş kalmış”
yorumu yapmak ve önceki yüzyıllarına bakmamak ayıp olur.
Veee Babadağ
Teleferik. Kişi başı 80 tl. Eğer öğrenci iseniz 60 tl. resmen 90 derecelik açı
ile zirveye doğru inanılmaz bir yolculuk. Yaklaşık 2 kilometre yükseğe
tırmanıyorsunuz. Ve biz ilk olarak etrafta sis oluşmuş zannediyorken daha
yükseklere çktıkça onun sis değil bulutlar olduğunu anladığımız an çok
şaşırdık. Babadağ’ın zirvesinde ise adeta soğuktan titriyorduk. Aşağıda
insanlar denize giriyor yukarıda görevliler kabanlarla duruyor. Ve bulutların
üzerinden güneşi seyrettik. İnişi çıkışından korkutucu idi. Ama eğer paraşütle
atlayamam diyorsanız bu heyecan bile fena sayılmaz. Ya da paraşütle atlamadan
önce teleferiğe binip sonra karar vermek en doğrusu.
Akşamında ise Fethiye sahil boyunda yürüyüş yapabilirsiniz. Paspatur Çarşısı’nda hem gündüz dolaştık bir de gecesini görelim deyip akşamleyin de buraya geldik. Orijinal malzemelerin satıldığı şirin bir çarşısı var diyebilirim. Burada sabahtan akşama kadar süren koyları gezen tekne turları yapan firmalar göreceksiniz. Maalesef bu turların tamamı alkollü olduğu için katılmadık.
4.Gün
Fethiye Arkeoloji Müzesi, İstanbul’a Dönüş, Köylü Pazarı kurulmuşsa uğra
Artık son günün sabahına uyandık. Biz yetiştiremedik ancak siz Arkeoloji Müzesi’ni gezebilirsiniz. Bizim son günümüz Cuma gününe denk geldiği için burada kurulan köylü pazarına uğradık. Pazara girdiğinizde dört bir yandan kokular sizi sarıyor. Bir tarafta reyhanlar, naneler, türlü türlü otlar, bir taraftan peynir kokuları vs. bu pazardan kaktüs meyvesi veya Fethiyelilerin deyimiyle Mısır İnciri almayı unutmayın.
Çünkü bu meyveyi İstanbul’da kolay kolay bulamazsınız.
Yol boyunca da sık sık bu kaktüsleri göreceksiniz zaten. İncir, üzüm, şeftali,
elma, kavun, ne ararsanız en doğalı ve kokulusunu bu pazarda bulabilirsiniz.
Ee önünüzde 1000 km bir İstanbul yolu var. Artık yola koyulmak vakti…
Şüphesiz
görülecek, gezilecek daha nice noktalar var hepsini buraya yazmadığımın
farkındasınızdır. Sadece gezebildiklerimizi, sığdırabildiklerimizi yazdım.
Fakat şundan emin olabilirsiniz ki Fethiye-Dalyan-Marmaris-Datça bölgesini tam
manasıyla gezmek istiyorsanız net 7 gününüzü ayırmalısınız.
